Aankomst
Door: Jakko Piepenbrock
Blijf op de hoogte en volg Jakko
21 Juni 2015 | Thailand, Singburi
Hallo luitjes,
eerste reisverslag vol met eerste indrukken..
De reis begon, zoals te verwachten, met enige zweetdruppeltjes. De vlucht vanuit Köln richting Zurich had wat vertraging opgelopen, erg vervelend, zeker wanneer je maar een uurtje overstap tijd hebt van Zurich naar Bangkok. Nadat we aan waren gekomen in Zurich bleek maar weer dat een goede conditie ook zo zijn voordelen heeft. Uiteindelijk de vlucht richting Bangkok op het nippertje gehaald. Een lange, slapeloze en stijve vlucht volgde.
Eenmaal aangekomen op het vliegveld zouden we worden opgepikt en weg worden gebracht naar ons verblijf. De beste man stond ons inderdaad vriendelijk op te wachten, maar we moesten blijkbaar nog op een paar andere personen wachten. Het uurtje, zoals verteld, duurde wat langer dan verwacht. Het wachten werd door ons na zo'n lange rit als vervelend ervaren, maar 'het land van de glimlach' deed meteen zijn eer aan. Het leek de beste man weinig te doen en dus restte ons het lange wachten. Vier uur later konden we eindelijk achter de 'traffic coördinator' aan. Een rit met diverse (pendel)bussen volgde totdat 'Korn' een andere bus aanhield, ons een briefje in de handen gaf, we uit moesten stappen en in moesten stappen in de andere bus. Hij ging er zelf vandoor: succes!
Na een rit van twee uur stopte we op busstation 'Singburi'. Dit zal dan wel de juiste halte moeten zijn? Samen met de andere reizigers (Engels, 20; Spaans 17; Spaans 16 en wij twee). We moesten daar op ene Phill wachten om naar het kamp te gaan. Na 15 min kwam er een vrouwtje, duidelijk geen Phill, in een vervoersmiddel aan wat een kruising was van een pick-up en een veewagen waar ze Op de Horst schapen in vervoeren. Om maar even een vergelijking te geven..
Eenmaal aangekomen stond er een maaltijd voor ons klaar en hebben we onze koffers uitgepakt. De eerste gedacht die door onze hoofden gingen: F*CK wat een hitte!? Na een avondje diverse Engelse en Spaanse kaartspelen gespeeld te hebben konden we de hitte in. Een natte droom hebben heeft inmiddels een nieuwe betekenis gekregen ;) Nadat de vrouw ons verliet waren we inmiddels alleen op locatie. Nou ja alleen: diverse muizen/ratten liepen er over het plafond en de balken, hordes muggen vlogen boven ons, mieren hielden ons gezelschap en de honden, van wat later bleek de buren, liepen vrolijk rond. Uiteindelijk besloten we om zelf de poort maar "dicht" te doen zonder slot en de honden hebben we voor de veiligheid maar op ons terrein gehouden.
De volgende dag hebben we na een ontbijt van noodles en friet (?!) de dag voortgezet met een wandeling. We werden al snel opgepikt door de lokale politie. Ze vroegen wat we aan het doen waren en we kregen de mededeling dat ze ons wel even terug zouden brengen. De rit duurde al langer dan de wandeling van 5 minuten. Uiteindelijk stopte de politie, helaas voor ons bij de verkeerde locatie van de vrijwilligerskampen. Fijne dag! en weg waren ze. Het wachten op een andere taxi volgde..
De middag hebben we uiteindelijk voortgezet in een lokaal zwembadje. De Nederlandse, Engelse en zelfs Spaanse lichamen zijn nog niet voldoende geacclimatiseerd aan het Thaise klimaat (het is hier nu koud?!). Waarom we raar werden aangekeken in het zwembad weet ik nog steeds niet. Maar het was redelijk verkoelend.
Erg gedetailleerd voor dit keer. Maar hopelijk hebben jullie al een mooie indruk kunnen krijgen van de start van onze reis. Wat we er zelf van vinden: Geweldig! Prachtig land, aardige reizigers, prima eten. To do: wennen aan de overweldigende hitte.
Tot volgende week!
eerste reisverslag vol met eerste indrukken..
De reis begon, zoals te verwachten, met enige zweetdruppeltjes. De vlucht vanuit Köln richting Zurich had wat vertraging opgelopen, erg vervelend, zeker wanneer je maar een uurtje overstap tijd hebt van Zurich naar Bangkok. Nadat we aan waren gekomen in Zurich bleek maar weer dat een goede conditie ook zo zijn voordelen heeft. Uiteindelijk de vlucht richting Bangkok op het nippertje gehaald. Een lange, slapeloze en stijve vlucht volgde.
Eenmaal aangekomen op het vliegveld zouden we worden opgepikt en weg worden gebracht naar ons verblijf. De beste man stond ons inderdaad vriendelijk op te wachten, maar we moesten blijkbaar nog op een paar andere personen wachten. Het uurtje, zoals verteld, duurde wat langer dan verwacht. Het wachten werd door ons na zo'n lange rit als vervelend ervaren, maar 'het land van de glimlach' deed meteen zijn eer aan. Het leek de beste man weinig te doen en dus restte ons het lange wachten. Vier uur later konden we eindelijk achter de 'traffic coördinator' aan. Een rit met diverse (pendel)bussen volgde totdat 'Korn' een andere bus aanhield, ons een briefje in de handen gaf, we uit moesten stappen en in moesten stappen in de andere bus. Hij ging er zelf vandoor: succes!
Na een rit van twee uur stopte we op busstation 'Singburi'. Dit zal dan wel de juiste halte moeten zijn? Samen met de andere reizigers (Engels, 20; Spaans 17; Spaans 16 en wij twee). We moesten daar op ene Phill wachten om naar het kamp te gaan. Na 15 min kwam er een vrouwtje, duidelijk geen Phill, in een vervoersmiddel aan wat een kruising was van een pick-up en een veewagen waar ze Op de Horst schapen in vervoeren. Om maar even een vergelijking te geven..
Eenmaal aangekomen stond er een maaltijd voor ons klaar en hebben we onze koffers uitgepakt. De eerste gedacht die door onze hoofden gingen: F*CK wat een hitte!? Na een avondje diverse Engelse en Spaanse kaartspelen gespeeld te hebben konden we de hitte in. Een natte droom hebben heeft inmiddels een nieuwe betekenis gekregen ;) Nadat de vrouw ons verliet waren we inmiddels alleen op locatie. Nou ja alleen: diverse muizen/ratten liepen er over het plafond en de balken, hordes muggen vlogen boven ons, mieren hielden ons gezelschap en de honden, van wat later bleek de buren, liepen vrolijk rond. Uiteindelijk besloten we om zelf de poort maar "dicht" te doen zonder slot en de honden hebben we voor de veiligheid maar op ons terrein gehouden.
De volgende dag hebben we na een ontbijt van noodles en friet (?!) de dag voortgezet met een wandeling. We werden al snel opgepikt door de lokale politie. Ze vroegen wat we aan het doen waren en we kregen de mededeling dat ze ons wel even terug zouden brengen. De rit duurde al langer dan de wandeling van 5 minuten. Uiteindelijk stopte de politie, helaas voor ons bij de verkeerde locatie van de vrijwilligerskampen. Fijne dag! en weg waren ze. Het wachten op een andere taxi volgde..
De middag hebben we uiteindelijk voortgezet in een lokaal zwembadje. De Nederlandse, Engelse en zelfs Spaanse lichamen zijn nog niet voldoende geacclimatiseerd aan het Thaise klimaat (het is hier nu koud?!). Waarom we raar werden aangekeken in het zwembad weet ik nog steeds niet. Maar het was redelijk verkoelend.
Erg gedetailleerd voor dit keer. Maar hopelijk hebben jullie al een mooie indruk kunnen krijgen van de start van onze reis. Wat we er zelf van vinden: Geweldig! Prachtig land, aardige reizigers, prima eten. To do: wennen aan de overweldigende hitte.
Tot volgende week!
-
21 Juni 2015 - 21:14
Caroline:
Ha boys, fijn dat jullie goed zijn aangekomen (!!)....
Het enige waar ik me nu zorgen om maak en vreselijk van griezel, zijn de leuke dierenvriendjes ;)
Ik zou al meteen het vliegtuig terug hebben genomen...haha
Hopelijk gaan jullie vlug aan de hitte wennen ! tot volgende week X -
22 Juni 2015 - 11:16
Henk :
Jullie hadden inderdaad geluk met de overstap, het vliegtuig in Zurich had ook 15 minuten vertraging. Anders had het er maar net ingezeten of je het nog gehaald had. Jullie zijn in elk geval goed aangekomen.
Nu al bekend met de lokale politie, beter teruggebracht dan opgehaald, toch?
Als jullie de enige waren in het zwembad??? Misschien was het wel hun drinkwater?? Of deden zij er iets anders in???
-
22 Juni 2015 - 21:04
Imre:
Zo wat een verslag. Meteen al op de eerste dag een hoop dingen meegemaakt en ervaren.
Super leuk om te lezen.
Hopelijk doen jullie voorzichtig met paadjes bewandelen voordat je daar langer moet blijven van de politie haha.
Nog heel veel plezier en ik wacht met smart op het volgende verhaaltje.
Geniet ervan mannen!
Groetjes,
Imre -
29 Juni 2015 - 14:26
Jakko Piepenbrock:
@Caroline; de beestjes vallen reuze mee. Dus lekker in het vliegtuig hierheen stappen! Nog steeds niet helemaal gewend aan de hitte. Vandaag gevoelstemperatuur van 43 graden, weinig wind, noemen ze regenseizoen/koud.
@Henk; dwing je af zeggen ze hé ;)
@Imre; De rest van de week overleefd zónder politie. Gaan we doen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
