Week 2: Orphanage

Week 2 zit er voor ons alweer op.
Een week die in het teken stond van de Orphanage, oftewel het weeshuis.
Een week vol zweten, creativiteit en realiteit.

Zoals wel vaker begon de week met de maandag. We kregen een rondleiding door het gehele weeshuis. Wat ons al snel op viel was het grote aantal kinderen en de in verhouding weinig leslokalen, kluisjes, docenten etc. Een aantal klassen hadden dan ook buiten les. Niet zoals bij ons als het eens mooi weer is, maar uit nood. Hetzelfde geldt voor de slaaphokken waar de jongens en meiden in verblijven. Klein, vervallen, benauwd. Met deze indrukken zijn we dan ook vol aan de slag gegaan bij de toiletruimtes. De buitenkant moest van een nieuwe laag verf worden voorzien en de binnenkant moesten worden opgevrolijkt. Alwetende dat we toch enige moeite hebben om onze creativiteit tot uiting te brengen hebben we de verfkwasten in de handen genomen, wat uiteindelijk heeft opgeleverd in een strakke blauwe grondlaag en een aantal portretten uit de animatie serie "spongebob".
Gezien het verven toch niet zo ons ding was hebben we besloten om onze krachten te tonen bij de construction groep. Zij waren begonnen aan het bouwen van kluisjes voor de kinderen. Gezien de temperaturen (gevoelstemperatuur van circa 45 graden) was het toch behoorlijk aanpoten. Op de dinsdag zijn we vooral veel bezig geweest met het maken van de muren. Op de woensdag zijn we gestart met het maken van de dakplaten voor de kluisjes. Als een geoliede machine zijn we met z'n tweeën aan de slag gegaan. Dit werk hebben we donderdags weer voort gezet en afgekregen. Nadat ons werk er op zat zijn we nog wat spelletjes met de kinderen gaan spelen. Stan had een aantal stuiterballen bij zich om mee te spelen. Nadat we echter 8 stuiterballen in gebruik hadden bij het spel verdwenen enkele stuiterballen al
vlug in de broekzakken van een aantal kinderen en konden we het spel nog maar voortzetten met twee ballen. Vrijdag hebben we er voor gekozen om deel te namen aan het Nursery project. De kinderen komen dan langs wanneer ze fysieke klachten hebben. Bijzonder dat dit gedaan word door vrijwilligers met of zonder enkele kennis. Er is verderop een kleine kliniek, maar de 270 kinderen worden overgelaten aan de bereidheid van de vrijwilligers. Van deze groep kinderen zijn er maar
40 ook echt wees. De overige kinderen komen uit gezinnen, voornamelijk uit de bergen, die geen mogelijkheden hebben om hun kind op te voeden.
Gezien de kinderen vrijdag een redelijk vrij programma hebben kwamen er al snel een hoop meiden de 'kliniek' ingerend. De go-pro en telefoons van iedereen werden als zeer interessant gezien en dus kregen de geheugenkaarten het flink te verduren. Al springen, hangend in de nek, stoeiend en kietelend hebben we de ochtend doorgebracht met de meiden. Naarmate de dag vorderde kwamen de eerste kindjes binnen: wondjes, infecties, opgezwollen voetjes, koorts, griep etc. Gezien de leraren het te druk hebben en zij zelf weinig kennis hebben wat betreft gezondheid, worden de kinderen overgelaten aan hun eigen lot. Vertel een kindje van 6 maar eens dat zij met een wondje naar de Nursery moet gaan, moet laten desinfecteren en moet laten verbanden. Dit resulteerde in opgezwollen voetje en directe ziekenhuis opname na
aandringen van de vrijwilligers. De ernst zien zij hier helaas niet zo van in. Realiteit. Evenals een meisje van 5 dat met enorme koorts, een hartslag van 120, lijkbleek uit haar klaslokaal word gedragen door d'r vriendinnetjes en zo bij ons op het bedje word gelegd. Na enige controle bleek ze al gedurende 1 week elke dag deze aanvallen te krijgen. Een belletje naar het ziekenhuis was het resultaat van een half uur durende discussie met het personeel. In de middag moesten wij richting de lunch en werd het meisje achter gelaten met een zakje ijs en met de steun van d'r zusjes die daar eveneens verbleven. 7 jaar, 9 jaar en 10 jaar. Realiteit.
Gezien de enorme lading aan foto's die de meisjes zelf hebben gemaakt en het plezier wat van ze afstraalt, gaan we eenmalig terug om de geprinte foto's aan ze te geven.
Na een week vol indrukken hebben we het waterval weekend geboekt. We zijn samen met de bareigenaar, die tevens touroperator is, en Sophie naar Kanchanaburi gereden om daar het weekend te verblijven. Na een hapje en een drankje zijn we ons kamertje (MET AIRCO!) in gedoken. Op de zaterdag hebben we de route gelopen die ons
leidde naar verschillende etages waarop watervallen waren te vinden. De een nog mooier dan de ander. Ook dit leverde weer waanzinnige plaatjes op! Daarna zijn we terug gegaan voor wederom een geslaagd hapje en drankje. Zondag hebben we een beroemde brug bezocht (vraag ons niet welke. 'Dang' de touroperator was wat brakjes en we hadden het idee dat er wat meer achter zou moeten zitten dan alleen het zien van de brug zelf) en zijn we over de markt gelopen.
Zondag weer op tijd naar huis om ons voor te bereiden op de olifantenweek in Umphang, een rit van circa 14 uur per bus/auto.

Tot volgende week!